Welkom bij het Blog van Papua Blues!
Welkom bij ons blog, waar we je meenemen op een reis door de fascinerende wereld van West Papua. Ontdek unieke reisverhalen, diepe culturele inzichten en blijf op de hoogte van de laatste updates over ons boek "Papua Blues".
foto boven: Roy Villevoye
Foto boven: Roy Villevoye
Foto: Roy Villevoye
Ontdek de Schoonheid van West Papua
Onze blogposts nemen je mee naar de prachtige landschappen, de rijke tradities en de warme gastvrijheid van de mensen in West Papua. Leer meer over de unieke cultuur en de bijzondere ervaringen die onze auteur heeft opgedaan tijdens zijn reizen.
Laatste Boekupdates en Meer
Blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen rondom ons boek "Papua Blues". Ontvang exclusieve sneak peeks, achtergrondverhalen en nieuws over evenementen en signeersessies. Mis geen enkele update!
......De volgende morgenvroeg herinnerde ik mij ieder detail nog: hoe we met z’n allen in zee dreven tussen trommels en versierde haarkammetjes, slierten palmblad en sissende olielampen. Hoe we er, ondanks verwoede pogingen, maar niet in slaagden om aan de kant te komen, hoe Venus sissend aan de westelijke horizon in zee verdween en ik me bedacht hoe leuk het allemaal was.......
Vandaag vlieg ik Venus achterna.
Naar huis.
Word Onderdeel van Onze Community
Wij geloven in het delen van kennis en het creƫren van een hechte community. Heb je vragen over West Papua, ons boek of wil je gewoon je gedachten delen? We horen graag van je! Samen bouwen we aan een inspirerende en informatieve community.
Reisverhalen
Ontdek boeiende reisverhalen van West Papua en laat je meenemen naar onvergetelijke plekken.
.....Ik vind Omomá een beetje stil. Ik vraag hem of hij zich niet lekker voelt. Hij kijkt mij aan en ik bespeur twijfel.
’Ik moet terug naar Er, Koos. Vandaag nog. Ik had het je nog niet verteld, maar vannacht had ik een droom?’
’Vertel op Omomá, een droom waarover?’
’Ik droomde dat mijn neef, een stuk ouder dan ik, mij vroeg om wat sigaretten.
Daarom moet ik terug, het kan niet wachten.’
’Sorry Omomá, wat betekent dat dan?’
’Als iemand in je droom om een of meer sigaretten vraagt, dan is het duidelijk dat die persoon gaat sterven. Een persoon die voelt dat zijn einde nabij is, vraagt meestal om een sigaret, een laatste rokertje.’
’Ach Omomá, wat jammer. Maar ik zie je bij de volgende reis weer graag, over een jaar.’......
Foto links: Roy Villevoye
Culturele Inzichten
Leer meer over de diepe culturele inzichten en tradities van West Papua en de mensen die het vormgeven.
.....Ik ga er met pen en aantekenboekje eens goed voor zitten, want ik hoor inmiddels graag mythes. Luister met open mond naar degenen die de mythes vertellen. Het zijn verhalen die geworteld zijn in het collectieve geheugen van de gemeenschap. Ze beschrijven de oorsprong van het bestaan, de vorm- en zingeving van de samenleving, bedoeld om te blijven vertellen en door te geven aan volgende generaties. Een mythe verwijst nooit rechtstreeks naar een feit maar naar iets dat verder gaat dan feiten, naar iets dat invloed heeft op feiten. Deze mythe verhaalt van een speciale boom die zich in de loop der tijd verplaatst van oost naar west. De mythe zelf lijkt te sacraal, want bij doorvragen stuit ik al snel op een blokkade. Ik hoor slechts feiten......
Boek
updates
Blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen rondom ons boek "Papua Blues" en ontvang exclusieve updates.
........Ik sta aan de rand van het gebeuren toe te kijken als ik plotseling twee mannen ontwaar die dwaas staan te doen. Er wordt gegrinnikt door omstanders. Het lijkt wel of die twee een beetje dronken zijn, zo gedragen ze zich. Ik realiseer me dan, dat ze ook hier onhandige geesten voorstellen die de weg een beetje kwijt zijn. Goedzakken zonder kwaad in de zin, geesten die de lachers op hun hand weten. En ja hoor, ze dansen ook niet zoals de andere dorpelingen, ze dansen scheef, ze botsen tegen anderen op. Stevige lachsalvo’s stijgen op over de hele lengte van het mannenhuis, als ze mijn richting opkomen. Het moet ook heel grappig zijn om te zien. Zij zijn piassen, ikzelf een gewillig slachtoffer. Maar ik wil pias met hen zijn, geen slachtoffer. Mogelijk anticiperen ze daarop. Toch nog plots staan ze voor mijn neus: quasi kwaadwillig of niet? Ze duwen me een beetje. Willen mijn rugzakje. Ik krijg het benauwd. Is dit leuk of… Wat gaan ze doen… Waar is nu mijn humor? Ik moet iets doen, de situatie vraagt er om. De omstanders ook…
......Ik had het net niet gezien blijkbaar, maar er zijn nu ineens allemaal vlinderende handen op gestrekte armen. Die dansen en fladderen in de ruimte. Wat een imponerende bewegingen. De jongens en de meisjes brengen hun lijven al zingend ritmisch naar voren en weer naar achteren, alweer op zo’n zalig zangerige melodie, vierstemmig of meer. Het duizelt me van verrukking. Hier krijg je zalen mee plat in Amsterdam, Arnhem, Emmen. Op een bepaald moment wisselen jongens en meisjes hun armbanden uit. Iedereen klapt vrolijk. Het spel begint opnieuw…
Het wordt later en later, mijn geluidshengel hangt op de grond; ik schrik van zacht geklop op mijn schouder en merk dat ik in slaap ben gezongen......